KOMBINATI (IV)

E sotmja e së nesërmes

Për çfarë ka nevojë sot Kombinati? Si shumë periferi ka nevojë urgjente të dëgjohet. Në pak vite banorët e tij kanë pësuar ndryshime epokale. Me forcën e tsunamit, të rejat e post-murit kanë fshirë vende identitare, kanë lëngëzuar kufij, kanë tëhuajësuar hapësira.

KOMBINATI (III)

Nostalgjia e pasqyrës

Lagjja e Kombinatit u ka ofruar banorëve të vet identitet të fortë. Krenaria e të qenit kombinats ka përshkuar një sërë brezash. Identiteti i lagjes ishte një lloj brand-i, marke, pak i ngjitur nga të tjerët e pak i kapardisur nga kombinatsit vetë. Të lindurit e kanë mbajtur kudo emrin e lagjes së vet, pa u turpëruar, gjatë gjithë viteve.

KOMBINATI (II)

Qendra e periferisë

Është e pamundur të shkruash për Kombinatin pa përmendur monumentin e Stalinit. Bënte tërësisht pjesë në identitetin e lagjes. I ndërtuar në hyrje të kombinatit të tekstileve, në sheshin me të njëjtin emër, kishte mbetur pak në anë të urbanistikës së qytetit.

KOMBINATI (I)

Kombinati, më shumë se lagje është histori. Jo të gjitha lagjet, përfshirë ato të Tiranës, kanë diçka për të treguar, ose dinë të rrëfehen nga të tjerët. Disa humbasin në anonimësinë e kohës, pa gjurmë e pa lavdi, të tjera belbëzojnë për të lënë shenja efemere të ekzistencës së vet; disa janë veçse vrima në kujtesë, shprehje të pastra urbane, të tjera flenë mbi dafinat e qendrës, por pa identitet. *

PUTHJE NË SERI

Kur po shkoja drejt Galerisë austriake të Belvedere (Österreichische Galerie Belvedere) në Vjenë isha pak i emocionuar. Për herë të parë kisha mundësinë të shikoja, midis të tjerash, disa vepra të famshme të Gustav Klimt, një nga piktorët e mi të preferuar.

MËSIM I KEQ

Kur shikon një shkrim në gazetë me titullin “E fyen, shqiptari i jep një mësim të mirë” e me nëntitullin “Shqiptari e mori në dorë situatën, pasi nuk i pëlqyen fyerjet raciste të një personi”, vëmendjen e ke tashmë të magnetizuar, aq më tepër kur informacioni shoqërohet nga videoja ilustruese. Ç’të ketë ndodhur vallë?

PRAPA “DUALITETIT PATRIOTIK”

Vështirë të mohohet se, të paktën në tonet e retorikën e saj, politika shqiptare po i shkel gjithnjë e më shumë syrin ndjenjave kombëtariste. Që nga historia e stadiumit me dron, duke kaluar nga vizita e Kryeministrit shqiptar në Beograd, e deri më sot, edhe pse në fillesat e saj, po zhvillohet një lloj gare e heshtur për t’u akredituar nga pikëpamja kombëtariste pranë opinionit publik mbarëshqiptar.

NË RESTAURIM E SIPËR

 

Më shumë se burim, shatërvan, çezmë, monument, skulpturë, Fontana di Trevi është skenë. E veçantë, e paparë, e pazakontë, sidoqoftë në thelb e në pamje mbetet skenë.