Tashmë është bërë sport kombëtar, shtypin shqiptar e kritikojnë të gjithë. E kanë vënë në shënjestër dhe e trajtojnë si tabelë qitjeje. Shtypi i shkretë mbrohet me sa e me çka mundet, por zjarri i vjen nga të gjitha anët, nga miqtë e nga armiqtë, nga jashtë e nga brenda. Gazetat dhe mediat elektronike duhet të mbrohen nga politika, nga ekonomia, nga pushtetet e ndryshme, por edhe nga sulmet e redaksive konkurrente, natyrisht kur u mbijetojnë predhave të redaksive të veta.
Pak ditë pas rënies së totalitarizmit shqiptar, entuziazmit tim të zjarrtë për të ardhmen e Shqipërisë, që sipas meje do të ngrihej në pak kohë falë lirisë së arritur, një profesor i huaj iu përgjigj praktikisht me fikës me shkumë: “Është më e lehtë të administrosh diktaturën sesa lirinë”. Nuk më tha asgjë të re, teorikisht e dija sikurse shumë të tjerë, se liria ka andrallat e veta, por nënvizimi i tij kishte të bënte në një farë mënyre me moskuptimin ose keqinterpretimin e konceptit të lirisë.
Jo gjithnjë studimet na konfirmojnë çka dimë prej kohësh. Studimi norvegjez, sipas të cilit çiftet ku burri jep ndihmesën e vet në punët e shtëpisë ndahen më shumë se të tjerat, pra ku punët bëhen kryesisht nga gruaja, pati jehonë të natyrshme në mediat perëndimore. Me fjalë të tjera, ky studim na thotë se në çiftet e sotme, të martuara ose jo, burri që lan enët, hekuros, gatuan, bën pazarin, etj. praktikisht ndihmon jo gruan, por ndarjen ose divorcin.
Rando Devole 